ProTeam Staff Stories – soigneur Bram De Meulenaere: "Toen ik al die steun voor mijn vader zag, wilde ik soigneur worden"

De 26-jarige Bram De Meulenaere uit Aalter startte zijn derde jaar bij Lotto Dstny en heeft een grote passie voor het wielrennen. Hij groeide op met de koers door zijn vader die soigneur was bij Jayco AlUla. “Ik studeerde elektromechanica en op school adviseerden ze mij om een ​​bachelordiploma af te werken en mecanicien te worden in de wielersport. Mijn vader werd ziek door kanker, hij werkte toen als soigneur bij Jayco AlUla en er kwamen veel renners langs. Ik voelde meteen dat je als soigneur een heel bijzondere band hebt met een renner, op dat moment wist ik dat ik soigneur wilde worden. Toen ik nog studeerde, hielp ik al mee tijdens de klassiekers bij Jayco. Ik was 18 jaar toen ik mijn eerste openingsweekend deed."

"Ik maakte van alles foto's als ik met mijn vader naar de koersen ging. Ik stond in de truck en wilde een foto van mezelf hebben, of ik hielp met het maken van de bidons. De eerste keer dat ik een bidon gaf, was aan Jens Keukeleire, tijdens het Belgische kampioenschap, ik denk in 2012. Mijn vader was er voor Jens en hij wilde twee bidonopties, dus daar gaf ik mijn eerste bidon."

Diploma halen voor een plan B 

“Tijdens mijn bachelor volgde ik een opleiding voor masseur. Mijn vader overleed in 2014 en zijn baas zei dat ik altijd op hen kon rekenen. Het was een hele moeilijke periode, maar we kregen veel steun, ook van de mensen van zijn ploeg. Er werken daar nog steeds verschillende mensen die met mijn vader hebben samengewerkt en het blijft speciaal om ze langs het parcours of aan de finish tegen te komen. Een paar mensen hebben mijn vader zelfs beloofd voor mij te zorgen."

"Het was nog steeds heel belangrijk om een ​​bachelordiploma te hebben, om een ​​plan B te hebben, want werken in de wielersport is erg onzeker. Als de sponsors besluiten te stoppen, dan kun je ook je job verliezen. Nadat ik mijn studie had afgerond, startte ik mijn carrière binnen het dameswielrennen, bij Jayco AlUla, hetzelfde team waar mijn vader voor werkte. Ik was daar twee jaar. Plotseling was er de kans om in het mannenwielrennen te werken, binnen Lotto Dstny. Ik greep die kans en ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik mis het internationale karakter, omdat er veel verschillende culturen samenkomen voor dezelfde passie. Hier kijk je vanuit een Belgisch perspectief naar de koersen, maar dat is ook leuk."

“Het mooiste vind ik persoonlijk als een renner wint en je weet dat je ook aan die prestatie hebt meegewerkt. Ook de wereld zien terwijl je je werk doet is uniek. Maar dat maakt het soms ook lastig, veel van huis zijn waardoor je bepaalde momenten met familie en vrienden mist."

“De eerste overwinning die ik beleefde toen ik als soigneur aan de slag ging, bij de vrouwen, zal ik nooit vergeten. Ook de ritzege in de Vuelta vorig jaar van Andreas Kron was mooi, normaal ben ik niet zo zenuwachtig aan de finish maar daar wel. Op mijn bucketlist heb ik nog veel koersen die ik wil winnen, ik leef met hoop en ik ben ambitieus."

Foto's: Facepeeters