Algemeen Staff Stories - mechanic Krist Devisch: "Dit is mijn laatste week in het wielrennen, maar ik zal altijd naar de koers blijven gaan."
Wanneer zondag de renners in Vernier, op een boogscheut van het meer van Genève, over de meet bollen, beginnen voor Krist Devisch zijn àllerlaatste uren sleutelen en schrobben aan de Orbea-fietsen van de ploeg. Krist gaat met pensioen en zwaait na de Ronde van Romandië deze week Lotto Dstny uit. "Een zwart gat? Ze hadden me al als vrijwilliger meegevraagd voor La Vuelta Feminina, maar mijn echtgenote heeft een verrassingsweekendje gepland. Zij is uiteraard blij dat ik opnieuw meer thuis zal zijn", vertelt Krist.
Meer dan 20 jaar reisde de West-Vlaming met het peloton mee. Eerst met Collstrop-Cras, daarna met Unibet, Topsport Vlaanderen, Quick-Step en sinds vijf jaar met Lotto Dstny. "Ik rolde per toeval in de koers toen ik aan de slag was als technieker bij Collstrop, destijds een heel actieve sponsor in het wielrennen. Tijdens de voorjaarsklassiekers kwamen die renners van Collstrop-Cras zich omkleden bij ons in de firma en zo leerde ik de ploeg en z'n staf kennen. Ik volgde in die periode al een opleiding aan de wielerschool in Ronse. Ik was een recreatieve fietser en toen ik bij mijn fietsenmaker langs ging omdat mijn kopserie los stond- wist ik toen veel wat een kopserie was (lacht)- dacht ik: dàt kan ik ook. Ik ben lessen gaan volgen en niet veel later kreeg ik telefoon van de mecanicien van Collstrop-Cras met de vraag of ik wielen kon maken. In die tijd gebeurde dat nog allemaal handmatig. Et voila, zo geschiedde."
Geen GPS en Whatsapp
Al die tijd bleef Krist nog voltijds bij Collstrop werken. Zijn overuren, vakantie- en weekenddagen spendeerde hij op de koers. "Mijn eerste keer was ik meteen 19 dagen van huis, de Ster van Bessèges. GPS en Whatsapp bestonden nog niet. Dat was met de kaart op de motorkap van de wagen. Wilde mijn vrouw me bereiken, dan moest ze eerst naar het vaste toestel van het hotel bellen, dat me vervolgens doorschakelde naar dat van de kamer. Soms vraag ik me nog af hoe we dat allemaal deden, hoe we overal de weg vonden."
Pas de laatste vijf jaar is Krist voltijds de koers in gestapt. "Ik was ondertussen aankoper geworden in een ander bedrijf, met striktere vakantiedagen, en miste van achter mijn bureautje de koers zó hard. De kinderen waren al ouder en dus wilde ik nog eens vijf jaar alles geven voor ik met pensioen ging. En zo kon ik vijf jaar geleden, op 1 januari 2019, bij Lotto beginnen."
Arnaud en Bjorg
"Ik ben sindsdien 200 dagen weg van huis. De koers is mijn tweede thuis. Mijn grootvader was al een groot koersliefhebber, mijn nonkel ging mee als verzorger, mijn grootouders runden café De Sportwereld in Koolskamp… Het ging altijd en overal over het wielrennen. Het is de sfeer, de gezelligheid van de koers die me zo aantrekt. Vandaag is een team een kleine KMO geworden, maar vroeger was dat een familie. En de vrijheid. Je komt op plekken waar een ander niet komt. Zo'n job vind je nergens anders."
Krist heeft na 20 jaar een rugzak vol verhalen en herinneringen. De Belgische titel van Geert Omloop is er één van, de Giro waarin Bob Jungels de witte en Fernando Gaviria de paarse trui wonnen is nog zo'n hoogtepunt. "Om maar te zwijgen van de eerste WorldTour-zege van Arnaud De Lie, vorig jaar in Canada. Prachtig was dat… Maar één ding zal altijd in mijn geheugen gegrift blijven en da's het overlijden van Bjorg Lambrecht (stil). Ik was er bij toen Bjorg in 2019 in de Ronde van Polen het leven liet. Zoiets vergeet je nooit."
Hij zoekt nog naarstig naar een datum om het glas te heffen op zijn pensioen- "die wielerkalender zit tegenwoordig zó vol, wanneer moet ik dat doen? (lacht)"- maar schrik om zelf met een lege agenda thuis te zitten, heeft Krist niet. "Mijn dochter is een fervent ruiter, nu kan ik eens met haar mee. Ik wil ook zelf weer veel fietsen, genieten van het leven. En ik zal altijd naar de koers blijven gaan, da's zeker."
Foto: Brecht Steenhouwer